آغاز استاد دانشگاه:
بودجه تنها چاره مشکل آب است کم آبی از دهه ۷۰
نقشه: به گزارش نقشه، استاد دانشگاه تهران ضمن اشاره به نقش عزم دولت در حل مساله آب اظهار داشت: عزم دولت بودجه را تعیین می کند و تا وقتی بودجه نداشته باشیم، بهترین مدیر آب دنیا هم نمی تواند کاری انجام دهد.
به گزارش نقشه به نقل از مهر، دکتر سامان جوادی در مورد زمان شروع بحران آب در ایران اظهار داشت: از دهه ۷۰ بهره برداری زیاد از آب های زیرزمینی آغاز شد و در دهه ۸۰ به اوج رسید. از سوی دیگر با کاهش بارندگی ها به شکل مقطعی روبرو بودیم و در دهه ۸۰ و ۹۰ به جز برخی بارندگی های مقطعی، بارندگی پائین تر از حد نرمال بود. این سبب شد فشار درحال افزایشی به آب های زیرزمینی وارد شود.
وی افزود: از سوی دیگر این فشار سبب شد خروجی رودخانه ها که به تالاب ها و دریاچه ها منتهی می شد کاهش پیدا کند و ما با مصرف بی رویه تعادل آب را در قسمت های مختلف به هم زدیم.
عضو هیأت علمی گروه مهندسی آب دانشگاه تهران اظهار نمود: در دهه ۷۰ پس از جنگ کشور قصد داشت بسمت توسعه حرکت نماید. در این راستا زمینهای کشاورزی را توسعه دادیم و مبحث خودکفایی برخی محصولات مثل گندم عنوان شد و همه این موارد سبب شد که مبادرت به اعطای مجوز برای بهره برداری از آب های زیرزمینی شد.
به گفته این استاد دانشگاه نمودار آب زیرزمینی از همان دوران آغاز به افت کرد. در همان زمان طرح هایی برای تعادل بخشی عرضه شد و مقطعی در بعضی استان ها مثل خراسان جنوبی جواب داد ولی در نهایت پاسخ گوی تقاضای فزاینده ما نبود.
وی با تکیه بر اهمیت عزم جدی در حل مساله آب اظهار داشت: متاسفانه ما بسیاری از مسایل را به شکل مقطعی حل می نماییم و وقتی از بحران عبور می نماییم، مبحث را فراموش می نماییم. فرق آب با برق و گاز اینست که اگر آب باکیفیت پائین عرضه شود، امکان دارد از نظر بهداشتی آن منطقه با مشکل مواجه شود. بنابراین نگاه دولت نسبت به آب بخصوص آب آشامیدنی باید تغییر کند.
بحران آب امروز به آب آشامیدنی رسیده است
جوادی ضمن اشاره به تغییر مساله آب اضافه کرد: یک زمانی مساله آب، در زمینه کشاورزی وجود داشت و روستاییان معترض بودند. ولی حقیقت اینست که هم اکنون مساله آب آشامیدنی شهر های بزرگ است. وقتی یک شهر ۱۰، ۱۲ میلیونی مواجه هستیم امکان دارد فاجعه های بزرگ اتفاق بیفتد.
طرح آمایش سرزمین همواره در کشور مغفول مانده است
وی با تکیه بر اهمیت آمایش سرزمین در حل مساله آب تصریح کرد: مساله آب باید به شکل یک طرح ملی دیده شود. طرح ملی آمایش سرزمین همیشه در کشور ما مغفول مانده است. باید یک طرح ملی آمایش سرزمین در کشور تهیه شود و همه دولت ها ملزم به اجرای آن باشد. آمایش سرزمین فقط به مساله آب نمی پردازد. در این طرح استعداد و قوه زمین جهت استفاده مردم آن سرزمین به چه شکل است. مباحث سیاسی در آن جایی ندارد و مسایل صنعت، گردشگری و... در آن مورد توجه قرار می گیرد.
وی در مورد طرح انتقال آب از طالقان به تهران اظهار داشت: این طرح اگر جلوی فاجعه را بگیرد و در کوتاه مدت جواب بدهد، با آن موافق هستم. پیشنهاد من برای آب آشامیدنی تهران اینست که باید طرح های کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت داشته باشیم.
بدون بودجه، بهترین مدیر هم نمی تواند کاری انجام دهد
استاد دانشگاه تهران ضمن اشاره به نقش عزم دولت در حل مساله آب اظهار داشت: باید ببینیم عزم دولت چقدر است؛ چون عزم دولت بودجه را تعیین می کند. اجرای بسیاری از طرح ها به بودجه آن برمی گردد تا وقتی بودجه نداشته باشیم، بهترین مدیر آب دنیا را بیاوریم نمی تواند کار را اجرا نماید.
وی به نقش دانشگاه ها اشاره نمود و اظهار داشت: برای نمونه ۴، ۵ دانشگاه بزرگی که در زمینه آب خوب کار می کنند، مثل دانشگاه های تهران، امیرکبیر، تربیت مدرس، شریف، شهید بهشتی، هر یک طرح های کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت در کمیته های فنی خودشان عرضه کنند.
وی اضافه کرد: از سمت دیگر موسسه تحقیقات آب وزارت نیرو که بخش پژوهشی است و نگاه عملیاتی تر و اجرایی دارند، طرح های خویش را مطرح کنند و در سطح کلان تر وزارت نیرو کمیته ای تشکیل دهند و طرح ها را کارشناسی، صحت سنجی و اولویت بندی کنند و با عنایت به بودجه گزارش عرضه شود.
جوادی ضمن اشاره به تغییر الگوی بارندگی در کشور اظهار داشت: بارندگی های ما در فصل پاییز کاهش پیدا کرده و کمی در فصل بهار اضافه شده است. با عنایت به دمای بالا و میزان تبخیر این الگوی بارندگی الگوی خوبی نیست و بارندگی ها را از برف به باران تغییر داده است. بهار سال جاری بارشی که مد نظر کارشناسان بود، اتفاق نیفتاد.
این استاد دانشگاه در مورد طرح اخیر انتقال آب از طالقان به تهران اظهار داشت: این طرح یک تصمیم مقطعی است و اگر سیاستهای سابق را ادامه دهیم، در آینده باز هم به مشکل بر می خوریم.
وی اضافه کرد: ما باید روی عرضه و تقاضا کار نماییم. جمعیت زیادی را در تهران ساکن کردیم. بحث اتباع هم وجود دارد. جمعیت بامداد و شب تهران متفاوت می باشد. همه این مسایل اهمیت دارد. در گذشته تصور می کردیم اگر صنایع را در شهرمان جمع نماییم، به نفع شهر هستند. صنایع فولاد در اصفهان، سرامیک سازی در یزد و صنایع خرد در تهران ولی اگر آمایش سرزمین از ابتدا اجرایی می شد می توانست جلوی بسیاری از این مسایل را بگیرد.
استاد دانشگاه تهران با تکیه بر اینکه مسایل باید به شکل کارشناسی حل شود، افزود: باید بررسی شود که آیا ما در تهران آب هدر رفته نداریم؟، آیا در آبخوان تهران از تمام منابع آب به درستی استفاده می شود؟ ۳۰ درصد هدررفت آب از لوله های انشعاب شبکه سالیان سال مطرح بوده است. مباحث در ارتباط با شهرداری و استخرهای منازل همگی مطرح است. زمانیکه به بحران می رسیم باید هزینه دهیم. هزینه می تواند آب بها باشد، می تواند در بستن منابع آب زیرزمینی که در اولویت اول نیست، باشد.
طرح های آبی در بلند مدت جواب می دهد
وی در مورد زمان مورد نیاز برای حل مساله آب اظهار داشت: خراب کردن زمان کوتاهی می برد ولی درست کردن زمان زیادی نیاز دارد. ما در بسیاری از بخش های آبی برخی قسمت ها از بین رفته و هیچ وقت به حالت اول برنمی گردد. طرح کوتاه مدت اثر کوتاه مدتی دارد. طرح های آبی در بلند مدت جواب می دهد.
جوادی در مورد میزان مصرف خانگی آب اظهار داشت: مصرف خانگی به شکل متوسط ۲۰۰ تا ۲۵۰ لیتر در روز به ازای هر فرد و در کشورهای اروپایی ۳۰۰ لیتر است. به هر حال برخی مصارف اجتناب ناپذیر است. ولی اگر در زمان یک فاجعه و بحران مصرف بیش از اندازه وجود داشته باشد، باید جلوی آنرا گرفت. اما حقیقت اینست که وقتی تمرکز جمعیتی در یک منطقه زیاد باشد، نمی توان به آنها گفت کم تر استفاده کن.
وی تصریح کرد: مشکل به معضل، معضل به بحران و بحران به فاجعه تبدیل می شود. فاجعه و بحران آب چیزی نیست که در کوتاه مدت حل شود و چیزی نیست که بتوان با آن هم زیستی داشت. باید به این مورد پرداخت. عزم جدی، برنامه ریزی، هدف گذاری و مهم تر بودجه مناسب باید اختصاص داده شود. بدنه کارشناسی کشور در این حوزه آنقدر قوی است که بتواند از پس این مشکل برآید.
منبع: gomap.ir
این مطلب Go Map را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط در نقشه
نظرات بینندگان نقشه در مورد این مطلب