با تلاش پژوهشگر ایرانی صورت گرفت
توسعه ابزاری برای تشخیص روان پریشی
نقشه: یك تیم از پژوهشگران با كمك ˮنگین رضاییˮ(Neguine Rezaii) پژوهشگر ایرانی از دانشكده پزشكی ˮدانشگاه هارواردˮ موفق به توسعه ابزاری مبتنی بر هوش مصنوعی شده اند كه پزشكان توسط آن می توانند بیماری روانپریشی افراد را به صورت دقیق پیش بینی كنند.
به گزارش نقشه به نقل از ایسنا، "نگین رضایی"(Neguine Rezaii) پژوهشگر ایرانی با همكاری "الین واكر"(Elaine Walker) و "فیلیپ وولف"(Philipp Wolff) از "دانشگاه اموری"(
Emory University) یك دستگاه آزمایشی هوش مصنوعی جدید برای تشخیص روانپریشی افراد توسعه داده اند. این مطالعه یك گام مهم در علم پزشكی شمرده می شود.
ابزاری كه پژوهشگران توسعه داده اند قادر به شنیدن نجواهایی كه از علایم اولیه روانپریشی شمرده می شود است و این توانایی این ابزار را منحصربفرد می سازد چونكه حتی گوش انسان قادر به شنیدن آنها صداها نیست.
طی این مطالعه آنها یك روش یادگیری ماشین جهت بررسی فاكتورهای خاص كه بطور معمول با روان درمانی و خصوصاً اسكیزوفرنی مرتبط می باشد، توسعه دادند.
این تیم به مدت دو سال داده ها و واكنش های داوطلبان را مورد بررسی قرار دادند. طی این مطالعه بیشتر داوطلبان مبتلا به اختلال روان پریشی شناسایی شدند.
روانپریشی یا سایكوزیس(Psychosis) به معنای وضعیت روانی غیرطبیعی است كه در روانپزشكی برای بیان حالت «از دست رفتن توانایی تفریق واقعیت از خیال» بكار می رود. سایكوز دربرگیرنده دسته ای از اختلالات روانی است كه در طول آنها بیمار گرفتار علائمی مانند توهم یا هذیان شود.
پژوهشگران توسط این ابزار توانستند با استفاده از دستگاه تجربی خود شكاف های روانی را بسیار دقیق تر پیش بینی كنند. آنها همین طور كشف كردند كه اختراع آنها می تواند پیش بینی نماید كه آیا فرد علایم اولیه "توهمات شنیداری" (auditory hallucinations) را تجربه می كند یا خیر.
توهمات شنیداری نوعی توهم است كه در آن، فرد مبتلا، صداهایی كه وجود خارجی ندارند را می شنود. یك شكل رایج به این صورت است كه فرد مبتلا یك یا چند صدا را می شنود كه انگار دارند با او صحبت می كنند.
این سیستم گامی مهم در علم پزشكی شمرده می شود برای اینكه درحال حاضر درمانی برای بیماری روانپریشی وجود ندارد.
پژوهشگران گفتند ما می توانیم با كمك این سیستم از روی برخی صوت، صداها و نوع حرف زدن فاز اولیه ظهور روانپریشی را متوجه شویم.
همانطور كه در تصویر زیر مشخص است آنها "الوجیا"(Alogia) (عجز از صحبت كردن در اثر لطمه عصبی) افراد را با پرسش و پاسخ معمولی مقایسه كردند.
كسانی كه با تراكم معنایی كمتری صحبت می كنند، بطور متفاوتی ارتباط برقرار می كنند و بدین سبب در هنگام صحبت كردن باید آنها را تشویق كرد برای اینكه در پاسخ هایشان اطلاعات دقیقی را ارائه نمی دهند.
این تیم یك روش به نام "vector packing" ایجاد كردند كه طی آن می توانستند دریابند چه میزان اطلاعات در یك جمله قرار داده شده است.
در نهایت، پژوهشگران كشف كردند افرادیكه در معرض ابتلاء به اختلالات روانپریشی قرار دارند، افرادی هستند كه اكثراً از كلمات در رابطه با صداها و صوت ها در توصیف هایشان استفاده می نمایند. بعد از آنكه پژوهشگران دو روش خود (vector packing و چگالی معنایی ) را تركیب كردند با دقت ۹۳ درصد توانستند دریابند كه چه افرادی مبتلا به اختلالات روانپریشی هستند.
منبع: نقشه
این مطلب Go Map را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط در نقشه
نظرات بینندگان نقشه در مورد این مطلب