یك استاد دانشگاه مطرح كرد:
گفتگوی با تحمل و رواداری سبب کاهش خشم می شود
به گزارش نقشه، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف اظهار داشت: برای کاهش التهاب دانشگاها، قدرت عریان به نتیجه نمی رسد اما گفتگو و اندیشه ورزی می تواند به کاهش خشونت کمک نماید، که البته این مورد هم زمان بر است.
دکتر فروهر فرزانه در گفتگو با ایسنا، درباره راهکاری پیشنهادی برای برون رفت دانشگاه ها از وضعیت کنونی و کاهش التهاب محیط های آکادمیک توضیح داد: بطور قطع، گفتگو به کاهش خشونت کمک می نماید. گفتگو میان استادان با مدیران، استادان با دانشجویان و مدیران دانشگاه ها با دانشجویان مفید و موثر است. به عنوان استاد دانشگاه معتقدم در زمان گفتگو باید به خارج نشدن از حیطه ادب و عدم خشونت کلامی دقت نماییم. در گفتگو، تمام مولفه های زندگی بشری مانند نظام سیاسی، وضعیت اجتماعی، وضعیت اقتصادی، خواسته های جوانان، ازدواج و اشتغال و خیلی از مسائل دیگر همگی قابل بحث هستند و مانعی نیست.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف با اعلان اینکه محدودیتی در بطن دانشگاه ها برای گفتگو وجود ندارد، اشاره کرد: گوش استادان برای شنیدن صحبت های دانشجویان باز است و هیچ کدام از دانشگاهیان بدنبال گفتگو یا سخنرانی یک طرفه نیستند، بلکه گفتگوی دوطرفه در کانون توجه است.
وی با اعلان اینکه نیروهای بیرونی، مهم ترین مشکل دانشگاه ها است، اشاره کرد: آنها به دانشگاه فشار وارد می کنند و گاها بعضی از دانشجویان را بازداشت کرده اند. هیچ کدام از این روش ها صحیح نیست؛ اگر یک دانشجو فریاد حق خواهی سرداده است، نباید بازداشت شود یا از ورودش به دانشگاه ممانعت شود. کاربرد الفاظ رکیک هم بسیار نادر و مقطعی یا احساسی بوده که با تذکّر و راهنمایی استادان قابل اصلاح است. مبحث ممنوع الورود کردن دانشجویان در این روزها، یک رویکرد جدید است که در گذشته وجود نداشته است. در مجموع مهم ترین مانع در مبحث گفتگوی درون دانشگاهی را دخالت نهادهای بیرونی می دانم.
دکتر فرزانه در ادامه اشاره کرد: ممکنست تصور شود که اعمال قدرت عریان و فیزیکی به صورت فوری نتیجه می دهد؛ اما تجربه تاریخی حضور نیروهای بیرونی در دانشگاه نشان میدهد که این امر نتیجه بخش نیست. نمایش قدرت پشت دیوارهای دانشگاه، ضرب و شتم دانشجویان به هنگام خروج از دانشگاه، خشونت فیزیکی ضد دانشجویان با ابزارهایی مختلف به خشونت بیشتر دامن می زند و دانشجویان را عاصی تر و مخالف تر می کند. من بازهم تاکید می کنم، گفت وگوی با تحمل و رواداری با دانشجویان سبب کاهش خشم آنها می شود.
وی افزود: آقایانی که در یک ماه گذشته، پشت نرده های دانشگاه صنعتی شریف یا دانشکدگان فنّی دانشگاه تهران حضور داشتند، دست به اعمالی زدند که باعث طغیان و ناراحتی اغلب دانشجویان شد. حضور و ورود لباس شخصی ها به محیط دانشگاه یک امر مخرب است. اگر نیروی انتظامی لازم است در هر مجموعه ای دخالت کند، باید با لباس فرم و یک نیروی آموزش دیده وارد شود؛ نه این که نیروهای آموزش ندیده به اطراف دانشگاه ها بیایند و با لباس شخصی و غیر استاندارد با فرزندان مردم برخورد کنند.
دکتر فرزانه افزود: تمام اقداماتی از این دست، تحریک آمیز است. قدرت عریان به نتیجه نمی رسد اما گفتگو و اندیشه ورزی به ثمر و نتیجه می رسد، البته زمان بر است. بنده خاضعانه سفارش می کنم که به مسؤلان و استادان اجازه داده شود تا با رواداری، متانت و صبر با دانشجویان گفتگو کرده و آنها را اقناع کنند و به آنان نشان دهند که تغییر و تحول در کشور از راه خشونت ممکن نیست.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف با اعلان اینکه برخوردهای خشونت آمیز در بطن دانشگاه ها بر روند آموزش هم اثرگذار می باشد، اشاره کرد: خشونت، بر کارکرد اصلی دانشگاه ها که آموزش و پژوهش است، آثار مخربی وارد میکند. دانشجویان با دیدن خشونت و دستگیری هم دانشگاهیانشان، در کلاس و خوابگاه احساس امنیت نمی کنند؛ بنا بر این از شرکت در کلاس های درس خودداری می کنند. خانواده های بعضی از دانشجویان که از شهرهای دیگر آمده اند، به سبب ترس و نگرانی در رابطه با امنیت فرزندانشان به دانشجویان اجازه نمی دهند که در دانشگاه و خوابگاه حاضر شوند. این موضوع، یک لطمه آشکار به آموزش است.
وی افزود: بعضی از دانشجویانی که در کلاس های درس حاضر می شوند، بواسطه عدم امنیت و غیبت همکلاسی های خود ناراحت هستند و نمی توانند با فراغ بال تحصیل کنند. علاوه بر این مسائل، دانشجویان مقاطع تحصیل تکمیلی به یک محیط امن و آرام برای پژوهش نیاز دارند. در چنین شرایطی، چگونه می توانند به تفکر و پژوهش بپردازند؟
این استاد دانشگاه با اعلان اینکه آثار برخورد خشن محدود به دانشجویان نمی شود و کادر آموزشی را هم تحت تأثیر قرار می دهد اشاره کرد: هنگام ورود به دانشگاه ها مانند پادگان ها آغاز به تشخیص هویت افراد کرده اند. به عنوان مثال در یک دانشگاه که حدود ۱۰ هزار نفر جمعیت دارد حتی اگر فقط ۵۰ نفر را ممنوع الورود کنند، برای اجرای ان باید ۹۹۵۰ نفر دیگر هم هر روز در بدو ورود مراحل تشخیص هویت را طی کنند! در ورودی دانشگاه، صف تشکیل می شود که بسیار مضحک است؛ در هیچ جای دنیا برای تشحیص هویت اهالی در ورودی دانشگاه صف تشکیل نمی دهند. دانشگاهیان اینطور احساس می کند که به جای نهاد دانشگاه، می خواهند وارد یک مجموعه نظامی شوند.
دکتر فرزانه در انتها اشاره کرد: بهتر است افراد غیردانشجو و دانشگاهی از اطراف دانشگاه ها متفرق شوند و به خود دانشگاه ها اجازه داده شود که مسائل درونی نهاد دانشگاه را خودشان مدیریت کنند. اگر دانشجویی در صحن دانشگاه فریادی زده است، مسؤلان دانشگاه می توانند شرایط را مدیریت کنند. در صورت اهانت یا تخریب جزئی، کمیته های انضباطی می توانند رسیدگی کنند و خاطیان را وفق بخشنامه تنبیه کنند؛ نه آنکه با درگیری های فیزیکی به کسی آسیبیوارد شود. مدیران، استادان و دانشجویان، بلوغ لازم برای صحبت کردن را دارند و می توانند در جوی آرام بدون خشونت صحبت کنند و به اقناع برسند به شرط آنکه نیروهای بیرونی اجازه دهند که دانشگاه کار خویش را بکند.
منبع: نقشه
این مطلب Go Map را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط در نقشه
نظرات بینندگان نقشه در مورد این مطلب