تولید پلاستیك از ضایعات ماهی!
به گزارش نقشه پژوهشگران آمریکایی در پروژه جدیدی موفق شده اند پلاستیک هایی را با استفاده از ضایعات ماهی ابداع کنند که قابل تجزیه زیستی هستند.
به گزارش نقشه به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، "پلی اورتان ها"(Polyurethanes)، نوعی از پلاستیک هستند که در همه محصولات همچون کفش ها، لباس ها، یخچال ها و مواد ساختمانی یافت می شوند اما این مواد بسیار متنوع می توانند ضرر بزرگی به همراه داشته باشند. این مواد سمی هستند، به کندی تجزیه می شوند و با محیط زیست سازگار نیستند. پژوهشگران آمریکایی حالا جایگزینی برای این مواد عرضه کرده اند که شاید یک گزینه ایمن تر و قابل تجزیه زیستی باشد. این ماده جدید از ضایعات ماهی مانند سر، تیغ، پوست و روده به دست می آید که در صورت استفاده نشدن معمولا دور ریخته می شوند.
"فرانچسکا کرتون"(Francesca Kerton)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: اگر این محصول با موفقیت تولید شود، پلی اورتان مبتنی بر روغن ماهی می تواند احتیاج به پلاستیک های پایدارتر را رفع کند. این مورد مهم می باشد که ما طراحی پلاستیک ها را با یک برنامه بلندمدت آغاز نماییم.
گروه کرتون برای ساخت این ماده جدید، کار خویش را با روغن به دست آمده از بقایای ماهی سالمون شروع کردند. "میخایلی ویلر" (Mikhailey Wheeler)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: به نظر من جالب است که می توانیم از زباله هایی که مردم دور می ریزند، محصول مفیدی به دست بیاوریم که حتی می تواند روش ساخت پلاستیک را تغییر دهد.
روش مرسوم برای تولید پلی اورتان ها، با مشکلات در ارتباط با محیط زیست و ایمنی همراه می باشد. این روش به نفت خام نیاز دارد که یک منبع تجدیدپذیر انرژی است و همینطور فسژن که یک گاز بی رنگ و بسیار سمی است. تجزیه بیولوژیکی محدودی که در این روش رخ می دهد، می تواند ترکیبات سرطان زا را آزاد کند. از طرفی، تقاضا برای جایگزین های سازگار با محیط زیست هم در حال افزایش می باشد. پیش از این، سایر گروه های پژوهشی با استفاده از روغن های گیاهی به جای نفت، پلی اورتان های جدید تولید کرده اند. با این حال، روش آنها با یک مشکل رو به رو است. زمین هایی که برای پرورش محصولات دارای روغن به کار می روند، می توانند برای تولید مواد غذایی مورد استفاده قرار بگیرند.
ضایعات ماهی از نظر کرتون، یک جایگزین امیدوارکننده هستند. بعد از فرآوری ماهی معمولا قسمت های باقی مانده آن دور ریخته می شوند اما گاهی اوقات از آنها روغن استخراج می شود. کرتون و همکارانش، فرآیندی ابداع کردند تا روغن ماهی را به یک پلیمر شبیه به پلی اورتان تبدیل کنند. آنها ابتدا اکسیژن را با روشی کنترل شده به روغن اشباع نشده اضافه کردند تا "اپوکسیدها"(Epoxides) را تشکیل دهند. بعد از واکنش اپوکسیدها با دی اکسید کربن، مولکول های به دست آمده را با آمین های حاوی نیتروژن پیوند دادند تا ماده جدیدی تشکیل گردد.
آیا این پلاستیک بوی ماهی می دهد؟ کرتون اظهار داشت: هنگامی که این فرایند را با روغن ماهی آغاز می نماییم، بوی ضعیف ماهی ایجاد می شود اما هرچه مراحل کار پیش می روند، این بو از بین می رود.
پژوهشگران در سایر آزمایش ها، به بررسی احتمال خراب شدن مواد جدید با نزدیک شدن به انتهای عمر آنها کردند. ویلر، تکه هایی از آنرا در آب خیس کرد و برای سرعت بخشیدن به از بین رفتن، به آن لیپاز اضافه کرد. لیپاز، آنزیمی است که می تواند چربی هایی مانند چربی روغن ماهی را تجزیه کند. ویلر، رشد میکروب ها روی همه نمونه ها را زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این یک نشانه دلگرم کننده است که ثابت می کند مواد جدید احیانا به آسانی از بین می روند.
کرتون و ویلر قصد دارند تا آزمایش اثرات استفاده از آمینواسید را در تولید و بررسی میزان سازگاری این ماده ادامه دهند. آنها همینطور قصد دارند که خصوصیت های فیزیکی این ماده را بررسی نمایند تا کاربرد آنرا در جهان واقعی مورد ارزیابی قرار دهند.
این مطلب Go Map را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط در نقشه
نظرات بینندگان نقشه در مورد این مطلب